Ritunarvefur

„Yfirleitt skrifa ég byrjunina síðast. Mér finnst vonlaust að skrifa byrjun á bók fyrr en ég veit hvernig hún endar.“

„Að skálda er að kukla, að skapa líf úr engu og eyða lífi … Það þarf ekki Gráskinnu til að galdra. Yfirnáttúrlegasta kraftinn, máttinn til að færa frásagnir í orð á pappír, hann öðlumst við strax á fyrstu árum skólagöngunnar. Og ef við óttumst þessa óhjákvæmilegu feigð þá er ekkert betra tæki til að fást við hana en í gegnum texta. Sérhver bók er galdrabók ef við leggjum þann skilning í málin.“

„Færni í ritun þýðir vald. Sá sem er góður að skrifa á betra með að taka þátt í samfélaginu en sá sem ekki getur eða treystir sér ekki til að skrifa.“

„Ef ég myndi skilgreina ljóð einhvernveginn væri það að ljóð er texta- eða tjáningarform sem gefur mikið af upplýsingum með því að halda aftur af upplýsingum.“

„Ég mætti snemma á morgnana á bókasafn Kópavogs og markmiðið var að dvelja með andrúmsloftinu og reyna þannig að draga fram orðin. Allt annað var bannað, mér varð að leiðast. Þegar maður kemst yfir fyrstu leiðindagrindina án þess að hrasa inn í afþreyingu þá er yfirleitt hægt að komast í flæði.“

„Mér finnst smásagan líka æðisleg. Smásagan er lítill biti af persónu sem þú nartar. Bragðið er í fyrirrúmi en ekki magafyllin. Smásagan er eins og tapas á meðan skáldsagan er sunnudagslærið.“

„Ég trúi ekki á dauða bókarinnar; hún er alveg mergjað form. Það getur ekkert komið í staðinn fyrir skrifaðan texta. Ég nefni sem dæmi Amercan Psycho, sláandi kvikmynd en bókin er miklu hryllilegri og magnaðri. Það er eina bókin í lífinu sem ég varð að leggja frá mér af því að hún olli mér líkamlegri ógleði.“

„Ég fæ litla hugmynd sem vefur upp á sig og breytist og breytist og breytist.“

Gail Carson kallar heilan kafla í bókinni sinni Shut up! eða Þegiðu! Þar segir hún frá því hvernig hún reynir að þagga niður í úrtöluröddunum. Hún ráðleggur lesendum að losa sig við púkann í kollinum sem er svo óvæginn að maður telur réttast að hætta við allt saman. „Mér tekst yfirleitt að þagga niður í honum. Ég bið hann að leyfa mér að ljúka við það sem ég er að gera og svo má hann segja hvað sem hann vill. Þegar verkinu er lokið er hann með mér í liði og þá kemur hann að gagni.“

„Að skrifa skáldsögu er eins og að keyra að næturlagi. Maður sér aðeins vegarkaflann sem háu ljósin lýsa en þannig kemst maður samt á leiðarenda. Maður þarf ekki að sjá lengra, ekki áfangastaðinn eða allt sem farið er framhjá á leiðinni. Það eina sem þarf að einblína á er þessi stutti kafli framundan.“